Hier leeft men in het verborgene
met paard en bos en witte tenniskledij
golfkledij, witte muren, ballen
en enkel goeie witte mensen
Hier huizen de Fremdkörper van de ziel
die ons land naar de schemer leiden,
anoniem en anemisch, genietend van witte wijn
of een witte lijn
Hier gloeit de verbeelding wit-
heet en zie ik hoe men zit in deze kasten
uitdijend in rijkdom en in ongeluk
En mijn geloofsbrieven zeggen:
er zitten barsten in het porselein.
Wat ons tenslotte allemaal bindt is honger
en golfballen op de maan
stralend wit als wit op zilver
