Middelpunt

Concentrisch neem ik toe, terwijl het vuur verkilt tot kolen
Ik zet de zotskap op om te lachen als een doodskop
totdat ik m'n longen zelf hoor fluiten in nieuwe melodieën
als echo's van het grootse dat ik ooit beoogde.

Ik wil slapend liggen op een brug in een garage
waar een garagist mijn sclera vollopen laat met motorolie.
Ik wil in een boom zitten, eindeloos wijs en vredig
maar ik heb hoogtevrees en moet tenslotte toch ook eten.

Omklem me als het nacht wordt in deze wachtkamer,
wees niet bang als ik je omvat als een geduldige wachter.
Morgen zal ik wel weer iets hebben om over te lachen
ook al worden de echo's elke dag zachter en zachter.

Zwart zand

De muren groeien gestaag
zij buigen zich over het hoofd
terwijl de uren één voor één
wegsijpelen in duisternis.

Vriendschappen in het voorgeborchte
wrikken zich los
Zij worden weggespoeld door entropie
en maken plaats voor nieuwe passanten

Hier moet ooit meer geweest zijn
dan zwart zand en diepe nachten
En hier komt ooit een dak terecht
waaronder we samen zullen slapen