Volterra

nutteloos vlees groeit gestaag
mee met onze dragers.
het sublieme is de fata morgana
van de eenzame psychiater.

intussen neem ik pillen, want
ook ik eer de wetenschap
vanuit mijn zetel, ook ik
ben 's nachts nooit meer alleen.

soms lijkt het exces alles wat nog rest,
en word ik enkel rustig van ruïnes.
dan weer verlang ik
naar de val van onze koningen.

De ster

elk gevoel heb ik weten ontstaan
en voelen sterven alsof elk seizoen
een herfst was in versnelling -
stilstand was nooit een optie

de huizen buigen zich over elkaar
het schervengerecht komt samen
en zelfs dronken gefluister
wordt voorzien van muziek

ook 's nachts verguldden bladeren
en veranderden dieren van vorm
- dat dicteerden de uren die we stalen
als architecten van verhalen.

buiten stroomt de wind synchroon,
binnen worden nieuwe einders zichtbaar,
gemaakt met enkel een spel
van schaduw en van stem.

Voronya

Angst vernauwt de mond
legt boeien om de schedel
Een dief die door muren
wandelt met zwarte bloemen.

Een vibratie boort zich
door de grond en de huizen
holt de ogen uit en
vijlt de tanden bij.

De trom slaat traag
in de maat van de terts
en maakt iets anders
tot zijn eigen hartslag

Vlaanderen.exe

poets je tanden, wees op tijd 
betaal je belastingen, 
wees een heer in het verkeer. 
en je bent geen racist, nee, 
maar ja 
je snijdt onverdoofd het ijslam 
voor het eucumenische lentefeest 
van de kleine maar die islam. 
koop de krant 
drink je koffie, eet je biefstuk, 
kom op straat voor onze normen en waarden 
die je niet eens kan schrijven. 
doe aan sport, 
speel gezellig mee, 
masturbeer in de douche, 
deel belegen wijsheden via e-mail. 
het weer is goed, 
klimaatverandering is nep 
en wie kan die stomme panda's wat schelen. 
zeg dat het om te lachen is 
geloven is voor idioten, 
zet je in de zetel, 
bekijk een kookprogramma voor senioren. 
wat je hebt gehad, 
kunnen ze je lekker niet meer afpakken, 
en nu is de zon onder
 - alweer een dag voorbij zonder twijfel 
alweer niet gebeten in een kussen 
om niet te brullen van de pijn.

Non sequitur

de wijsheden van gelukskoekjes
worden gekoesterd als kralen.
en ik zit er gewoon bij,
plaatsvervangend zwijgend.

heb ik gisteren de foute blog gepimpt
of waren m'n zinnen te lang
voor de tapenades van de heren en dames

was het niet Kant die zei
elk boek moet een doel op zich zijn,
nee? ik heb het verkeerd voor,
de ego's weten vast wel beter.

(eigenlijk komt talent niet bovendrijven
en hoe, hoe zou je het ook weten als het meeste
zout wordt op de bodem,
wrakken van ambitie en van overmoed.)

wat hebben we aan romantici
als er empowerment is van sentiment.
ik tel atomen, ik meet de afstand
van de oevers tot de bodem.