Dynamo

Als je mond zich in de mijne stort
maakt me dat weer leeg,
een kunstcollectie van kille troost
- de handen van een vaardige dokter

Het bot breekt pas na een paar dagen,
word ik een mandala, weggeblazen,
een stofwolk van onthulling,
een ding met heel veel armen

Ik ben gewond en dat al levenslang
curator, biechtvader,
vloekend als niemand het mag horen,
languit op de vloer voor genade

Серая госпожа

een vlucht in wit en zwart, zoek
de rauwe mist als pad van onlicht
en ontucht, weg van weerstand
tegen de banaalste waanzin

in redding geloof ik niet, piraat
van de zeven stegen, en bloeden
is voor losers

maar mirakel
ik word gevonden
en mijn hoofd wordt gewassen
ik word omgeven door warmte
die geen dictie nodig heeft

schrijf daar maar wat over,
granietgebekte kraaien