er is nog zo veel om te geven
te smaken, te kerven
aan spaanders te slaan
en om te smeden in steenkolen
van sprekende schedelovens
koorts welt op en kruipt omhoog
langs het bekken, de rug en tot
hals en sleutelbeen rood-vlammend
spreken in lang vergeten talen
van tongen en tomeloze tanden
zondes vergeven en verliezen en
het bloed afvloeien en uitwisselen
als kiemen van een ziekte
in het diepste delirium van
dit laveloos leven
zij snijdt banen in botten en vingernagels
en maakt verhitte monden tot
stomend smeltwater
Over 'Onklare taal'
'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. Overigens kan je mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat als je Patron wordt: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019), 'Indiscrete wiskunde' (2021) en 'Chicxulub' (2024). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. De weg een beetje kwijt? Mijn eigenlijke website, die ook 'Onklare taal' heet, verwelkomt je.
dinsdag 25 januari 2011
zondag 16 januari 2011
In ongezellige kamers
het is de adem die afsnijdt
als verlangen om te leven
alleen nog lelijke kinderen baart
het sluimert in de huizen
waar men betaalt met huid en nagels
de holle trom slaat er een slag
voor elke tand die gebroken wordt
als verlangen om te leven
alleen nog lelijke kinderen baart
het sluimert in de huizen
waar men betaalt met huid en nagels
de holle trom slaat er een slag
voor elke tand die gebroken wordt
vrijdag 14 januari 2011
Hard water
in lege handen past de hele wereld
en ik heb dan ook niets te geven
noch te bieden buiten bed en tafel
en wijsheid die waarde kent in de mate
dat waan en mond zich kunnen verzoenen
want uiteindelijk is het waar
dat water wegdraait in spiralen
en wij tussen de lijnen een kaatsspel spelen,
elkaars kamers opblazen
en ons afvragen waarom liefde
ook hier niet voorradig is
en ik heb dan ook niets te geven
noch te bieden buiten bed en tafel
en wijsheid die waarde kent in de mate
dat waan en mond zich kunnen verzoenen
want uiteindelijk is het waar
dat water wegdraait in spiralen
en wij tussen de lijnen een kaatsspel spelen,
elkaars kamers opblazen
en ons afvragen waarom liefde
ook hier niet voorradig is
zondag 9 januari 2011
Byzantium
de telefoon gaat daar in het donker
ergens in een zonderlinge kamer
en een man met gele tanden neemt op
"morgen verandert er niets
en de dag daarna ook niet"
de man knikt en klemt
een bruine sigaret in zijn mond
"moeder stelt het slecht"
"er is geen reden om
deze wereld niet te verdrinken"
en dan legt de Nazareeër af
de man drinkt trillend
een glas water en bidt
ergens in een zonderlinge kamer
en een man met gele tanden neemt op
"morgen verandert er niets
en de dag daarna ook niet"
de man knikt en klemt
een bruine sigaret in zijn mond
"moeder stelt het slecht"
"er is geen reden om
deze wereld niet te verdrinken"
en dan legt de Nazareeër af
de man drinkt trillend
een glas water en bidt
Abonneren op:
Posts (Atom)