Am Bahnhof

De nacht hangt stil over de noklampen en oude stoelen
in verre zeelucht
Zij is beschermd door de vele dekens van warm slapen
waar nu talloze geliefden in sluipen,
rug tegen rug in stof en longen uitgespreid

De klok verspringt
En één lamp knippert traag
op ritmes van gelijkmatig dansende dansers

Vaderland

De naam van haar vaderland is een goed bewaard geheim
Het zit verscholen in seintaal
tussen vragen en schuchter fluisteren,
waar men haar verloren is in wild waaierende lakens
en zongedroogde straten

Haar land kent vele wetten en geboden, en
allen zijn die zorgvuldig gemaakt
om steeds te worden
gebroken