Droomschip

nadat de nasmaak weg is uit mijn mond
kan ik terug opnieuw beginnen
nadat ik leeggelopen ben, kan ik terug
aanvaarden wat geluk is.
nadat mijn vingers uitgerukt zijn,
kan ik weer verlangen naar gestreeld worden.
nadat mijn organen uitgedroogd zijn,
kan ik eeuwig leven in deze oude behuizing.

Ode aan De Minderheid

Splinter 01 - Erde

de leeuw neemt vochtige aarde in de mond
en doet verder zijn rondgang door de tombe.

hij is hier steeds geweest,
in sombere jaargetijden van winter en depressie,
waar hij zaden zaaide in donkere akkers,
die volgend seizoen blauwe bloemen of aangehaakte,
veelkleurige mensen en wolken zouden voortbrengen -

alles uit zijn grond,
alles uit zijn gemoed

zijn huis is een kerk voor het lichaam en een boerderij voor de ziel
een aarden punt en een rots waar leven heerst in evenwicht
voorzichtig nu, is hij de koning over zijn rijk

Splinter 02 - Wasser

de kraai is de profeet der ongewensten,
want wat zijn stem krast in deze tijden is niet welkom.
in delirium speelt hij met demonen,
en ontdoet hij oude wonden van alle steken en draden.

op straat is hij het tegenliggend verkeer,
op zee is hij de piraat,
in zijn stormachtige schip schuilen tienduizend dichters,
en allen spreken ze met andere stemmen,
doordrenkt en gemarineerd in vloeibare tongen
maar toch
zovele woorden
en slechts één bek

Splinter 03 - Luft

de uil is geen dier voor dagen die hij niet begrijpt
en waar hij zich in halfslaap doorheen worstelt, lusteloos
zittend
op zijn tak, op zijn stoel en turend naar een wit blad papier,
onbeschreven en helder als kraakverse sneeuw.

's nachts lonkt de vrijheid, en daar waar hij daags toondoof is,
gaat de ene luchtlijn van kristalheldere noten het ene oor in,
en dringt een andere zwaartelijn al door het andere oor
door tot in het wolkenpaleis achter zijn gesloten ogen.

in zijn huis vol veren zit geen prooi of geen prinses
schalks verscholen achter een vedertooi,
maar ontvouwen zich mathematische mysteriën in begrijpbare taal,
die hij zorgvuldig schrijft met uilenpoten
en voetnoten.

Splinter 04 - Feuer

soms is de honger groter dan de maag
soms zijn de dromen groter dan de man,
want de draak staart te diep in de vertes, de hoogtes
en de laagtes, krult zijn staart en zijn vleugels
om een taalschat die hij niet helemaal kan bevatten.

maar toch zit het in zijn vingers en tong,
de drang om te brullen en te roepen of te fluisteren als het moet,
om delirisch te drinken en dan vals te zingen.

in zijn grot bevinden zich vele wonderen van licht en duister
en arrogantie in de schaduw van laag kruipende angsten.

hij wil spreken opdat anderen zouden spreken,
hij wil schrijven opdat anderen zouden lezen.