wij drinken ijsgekoeld vuur,
opdat onze schedels zich zouden kunnen legen
en dan weer volvullen met rijkdom.
iedereen ziet in de dansende vlam iemand anders,
of geëxalteerde vormen van gedachten
die bedelen om opgezogen te worden in dromen
de kristallen schijnen traag uit onze schedels
uit een mond ontsnapt een vlam
en we weten dat het niet het vuur is dat na al die uren overblijft,
maar de warme asse van afgekoelde verlangens.
