Rauw

Rot staan de tanden en onder de nagels
kruipt al het vuil dat zich verzamelde
in ondiscrete eenheden. De nacht jeukt
aan m'n tong en blijft plakken
ergens in de zwarte longzakken.
Het bewustzijn drijft rond
in de verte, in de vaart. De taal
draait cirkels, draalt om het veel
te luide kloppen van het bloed.
Lang heb ik gewacht onder lantaarns
en de rode lichten van de slaapstand.
Nu verzamelen zich insecten aan vensters
en brengen zij bezoek aan eenzamen
die de tekens kennen van de toekomst:
een bot dat breekt onder een laars,
de harige adem van dieren met bleke ogen
die leven onder de grond. Marmer
is gemaakt om ooit te barsten,
en de borst om zich te vullen met teer,
om een leegte goed te maken die
nooit helemaal kan genezen. Niet
in een helende slaap, niet in het vuil
van dat sluipt tussen de scheuren
in het macadam. Morgen wordt m'n
schedel leeg geschept en stellen ze
m'n onderkaak tentoon in de bazaar.
Als je wrijft over het ivoor, mag
je een wens maken die nooit uitkomt.