Dit eiland is een mooie wonde,
een verhaal waar personages elkaar niet verstaan
en mooie mensen toonloos in bedden liggen
lusteloos kijkend op hun telefoon
Ik laaf me aan de chaos, het contrast,
de schapenslager naast de christendemocraat,
de tunnels waar vliegen blijven kleven
aan de rupsbanden van broodheren
Dit eiland is hopeloos, grijs in duizend tinten
met gesluierde banken en zieke kanalen.
Maar vriendschap is er gratis
verloren kinderen vinden er hun basiliek
in lange glazen. En ik steel er de hartslag,
de frequentie van één miljoen talen.
Enkel als ware vreemdeling,
met herinnering als verkaveling in
een koffer vol verlangen
kom ik weer nader als echte vriend.
Ik spreek geen Frans of Farsi
geen dit of dat. Maar m'n ruwheid is oprecht.
En m'n streling slechts gefluister
in een dialect dat niemand kent
Geen opmerkingen:
Een reactie posten